Jest to badanie górnego odcinka przewodu pokarmowego pozwalające na ocenę przełyku, żołądka i dwunastnicy za pomocą gastroskopu.

Gastroskop jest to giętki przyrząd endoskopowy (przewód światłowodowy z umieszczoną na końcu kamerą), który wprowadzany jest przez usta, następnie przełyk, do żołądka i dwunastnicy w celu oceny ściany tego odcinka przewodu pokarmowego. Lekarz wykonujący badanie ogląda kolorowy obraz przewodu pokarmowego na monitorze.

Podczas badania można stwierdzić szereg zmian w obrębie przewodu pokarmowego tj. nadżerki, wrzody, zmiany zapalne, zmiany nowotworowe, zmiany naczyniowe. Istnieje także możliwość pobrania wycinków do badania histopatologicznego ze zmian podejrzanych, a także wykonania zabiegów endoskopowych tj. – usunięcie polipa, tamowanie krwawień, usunięcie ciała obcego. W czasie badania wykonuje się także tzw. test urazowy służący do potwierdzenia obecności bakterii Helicobacter pylori w żołądku.

Dlaczego proponujemy Państwu takie badanie?

• u wszystkich osób, u których pojawią się tzw. objawy alarmowe tj. : utrata masy ciała, niewyjaśniona anemia, zaburzenia połykania, cechy krwawienia z przewodu pokarmowego,
• jeśli występują objawy dyspeptyczne – ból, dyskomfort zlokalizowany w górnej części brzucha trwające > 2 miesięcy,
• u osoby przyjmującej niesteroidowe leki przeciwzapalne,
• u osoby z bólami w klatce piersiowej o niejasnej przyczynie,
• u osoby z uporczywymi objawami choroby refluksowej (zgaga, pieczenie za mostkiem, uczucie cofania się treści pokarmowej),
• w celu kontroli przełyku Barretta,
• w celu kontroli po leczeniu choroby wrzodowej żołądka,
• u osób z potwierdzonym zanikowym zapaleniem błony śluzowej żołądka lub z potwierdzoną metaplazją jelitową w żołądku – badanie powinno być wykonywane najrzadziej co 3 lata w celu profilaktyki raka żołądka,
• u osób po operacji żołądka.

Kto wykonuje badanie?

Badanie wykonuje doświadczony endoskopista posiadający certyfikat uprawniający do wykonywania badań endoskopowych wraz z pielęgniarką endoskopową.

Przebieg badania

Tuż przed badaniem pielęgniarka znieczula gardło Lignocainą w sprayu. Znieczulenie gardła zmniejsza odruch wymiotny i ułatwia wprowadzenie gastroskopu do przełyku. Następnie pacjent układa się na lewym boku i w tej pozycji pozostaje przez cały czas badania.

Przed badaniem pielęgniarka zakłada pacjentowi ustnik, który należy zagryźć zębami. Stanowi on ochronę gastroskopu przed uszkodzeniem np. ugryzieniem przez pacjenta.

Podczas badania nie należy połykać wydzielającej się śliny, powinna ona spływać kącikiem ust do śliniaka. Próba połykania śliny skutkuje nasilaniem się odruchów wymiotnych i kaszlem.

Moment wprowadzenia gastroskopu do przełyku jest najbardziej nieprzyjemny. Pacjenci niekiedy krztuszą się, mają odruch wymiotny i wrażenie silnej duszności (zależy to od wrażliwości i nastawienia badanej osoby). Złagodzenie odruchu wymiotnego jest możliwe przez koncentrację na spokojnym, głębokim oddychaniu. Właściwy rytm oddechu sprawia, że badanie jest łatwiejsze do zniesienia dla pacjenta i pozwala lekarzowi na dokładniejsze zbadanie przewodu pokarmowego.

Badanie trwa ok. 5-10 min. W przypadku konieczności pobrania wycinków lub wykonania dodatkowych zabiegów badanie może się wydłużyć.

Po gastroskopii pacjent przez godzinę nie powinien jeść i pić, ponieważ ma znieczulone gardło i może się zakrztusić.

Wynik badania endoskopowego otrzymuje się ok. 30-60 min po zabiegu. Opis badania wydaje lekarz i jednocześnie informuje pacjenta o sposobie dalszego postępowania.

Jeśli w czasie badania pobrane zostały wycinki do badania histopatologicznego pacjent będzie o tym poinformowany. Wynik badania histopatologicznego odbiera się w terminie późniejszym, za 2-3 tyg. Wszystkie zabiegi i pobranie wycinków wykonywane są sterylnymi, jednorazowymi narzędziami. Pobieranie wycinków czy testu urazowego nie boli i nie jest odczuwane przez pacjenta w czasie badania.

Inne badania diagnostyczne zamiast gastroskopii?

Gastroskopia jest najbardziej dokładną metodą diagnostyczną górnego odcinka przewodu pokarmowego i nie da się jej zastąpić żadnym innym badaniem.

Jest to badanie dolnego odcinka przewodu pokarmowego, pozwalające na ocenę jelita grubego przy pomocy kolonoskopu.

Kolonoskop jest to giętki przyrząd endoskopowy (przewód światłowodowy z umieszczoną na końcu kamerą), który wprowadzany jest przez odbyt, następnie kolejne odcinki jelita grubego do kątnicy i końcowego odcinka jelita cienkiego. Lekarz wykonujący badanie ogląda kolorowy obraz jelita grubego na monitorze.

Podczas badania można stwierdzić szereg nieprawidłowości w jelicie tj. polipy, zmiany nowotworowe, zmiany zapalne błony śluzowej jelita, uchyłki jelita grubego. Istnieje także możliwość pobrania wycinków do badania histopatologicznego z miejsc podejrzanych, ale także usunięcie niektórych zmian np. polipów. Pobieranie wycinków do badania histopatologicznego oraz usuwanie polipów jest niebolesne.

Wskazania do kolonoskopii:

• krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego – każde krwawienie jest wskazaniem do badania niezależnie od wieku pacjenta.
• przewlekające się biegunki o niejasnej przyczynie,
• niewyjaśniona niedokrwistość,
• nieswoiste choroby zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna) – diagnostyka i nadzór,
• znaczny spadek masy ciała o niewyjaśnionej przyczynie,
• uczucie niepełnego wypróżnienia, parcie na stolec,
• nagła zmiana rytmu wypróżnień,
• badania profilaktyczne populacji osób zdrowych.

Kto wykonuje badanie?

Badanie wykonuje doświadczony endoskopista, posiadający certyfikat uprawniający do badań endoskopowych wraz z pielęgniarką endoskopową.

Przebieg badania

Ułożenie pacjenta podczas kolonoskopii.

Na początku badania pacjent leży na lewym boku. Lekarz przed rozpoczęciem badania ogląda okolicę odbytu i bada palcem kanał odbytu. Następnie lekarz powoli zakłada kolonoskop przez odbyt. Badanie jest zwykle dobrze tolerowane przez pacjenta . Może mu towarzyszyć uczucie rozpierania, wzdęcia w jamie brzusznej. Mogą występować krótkotrwałe silniejsze pobolewania w czasie pokonywania ostrych zakrętów jelita. W trakcie badania lekarz może zalecić zmianę pozycji na plecy. Czasami istnieje konieczność zmiany pozycji kilka razy podczas badania. Czasem istnieje konieczność uciskania brzucha przez pielęgniarkę, zwykle ucisk ten przynosi ulgę badanemu. Podczas badania nie należy także wstrzymywać gazów, zwiększa to uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej i powoduje odruchowe napinanie brzucha podczas badania.

Czas trwania badania zależy w większości przypadków od warunków anatomicznych, reakcji pacjenta oraz stwierdzanych zmian. Przeciętnie trwa od 20 do 45 minut.

Po badaniu przez kilka godzin pacjent może odczuwać lekki dyskomfort w jamie brzusznej spowodowany nagromadzonym podczas badania powietrzem, nie należy wówczas wstrzymywać gazów.

Ze względu na stosowane w czasie badania leki znieczulające należy przyjść z osoba towarzyszącą, ponieważ po badaniu nie można prowadzić pojazdów mechanicznych.

Powikłania kolonoskopii:

• perforacja – przebicie jelita – podczas kolonoskopii diagnostycznej z częstością 0,17% – najczęściej podczas pokonywania zagięcia odbytniczo – esiczego,
• perforacja – po zabiegach endoskopowych (polipektomia) częstość 0,41%,
• krwawienie – głównie związane zabiegami endoskopowymi (polipektomia),
• powikłania sercowo-płucne – opisywane pojedyncze przypadki odruchowego zatrzymania akcji serca,
• infekcje,
• powikłania znieczulenia.

Jest to badanie części jelita grubego- odbytnicy, esicy i zstępnicy.

Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania w domu. Pacjent przed badaniem ma wykonaną lewatywę co najczęściej jest wystarczające do oceny końcowych odcinków jelita grubego.

Podobnie jak w w czasie kolonoskopii jelito ogląda się za pomocą giętkiego przyrządu (przewód światłowodowy z umieszczoną na końcu kamerą), który wprowadzany jest przez odbyt a następnie przez kolejne odcinki jelita grubego do poprzecznicy. Lekarz wykonujący badanie ogląda kolorowy obraz jelita grubego na monitorze.

Podczas badania można stwierdzić szereg nieprawidłowości w jelicie tj. polipy, zmiany nowotworowe, zmiany zapalne błony śluzowej jelita, uchyłki jelita grubego. Istnieje także możliwość pobrania wycinków do badania histopatologicznego z miejsc podejrzanych, ale także usunięcie niektórych zmian np. polipów. Pobieranie wycinków do badania histopatologicznego oraz usuwanie polipów jest niebolesne.

Wskazania

• krwawienie z przewodu pokarmowego o nieustalonej przyczynie (kiedy nie stwierdzono odchyleń w rutynowych badaniach endoskopowych)
• przewlekła niedokrwistość z niedoboru żelaza (o nieustalonej przyczynie)
• oporny na leczenie zespół jelita nadwrażliwego (IBS)
• podejrzenie polipów i guza jelita cienkiego
• polekowe uszkodzenia jelita cienkiego
• monitorowanie choroby trzewnej i nadzór pacjentów z wieloletnią celiakią (istnieje wtedy ryzyko choroby nowotworowej jelita cienkiego)
• podejrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna

Przeciwwskazania

• zwężenie oraz niedrożność przewodu pokarmowego
• podejrzenie zwężenia oraz niedrożności przewodu pokarmowego
• ciąża
• stymulator serca (wskazana konsultacja kardiologiczna)
• zaburzenia połykania

Przebieg badania

Badanie trwa ok. 12 godzin. Nie naklejamy żadnych elektrod – obraz jest zdalnie przesyłany z kapsułki w jelicie do małego rejestratora video. Po 2 godzinach od połknięcia kapsułki można spożywać klarowne płyny, a po 4 godzinach spożyć lekki posiłek. Można też bez przeszkód korzystać z telefonów komórkowych, komputera, laptopa i sprzętu RTV.

Możliwe powikłania

Powikłania po połknięciu kapsułki endoskopowej występują niezmiernie rzadko. Może dojść do utknięcia kapsułki w przewodzie pokarmowym, jednak ryzyko zdarzenia ocenia się na mniej niż 1%. Ryzyko jest nieznacznie większe (2%) u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, przyjmujących przewlekle niesteroidowe leki przeciwzapalne lub u osób z ryzykiem zwężeń w jelicie cienkim. Wtedy usunięcie kapsułki może się wiązać z zabiegiem chirurgicznym.

Badanie łączące pH-metrię i impedancję pozwala lekarzowi uzyskać wszystkie niezbędne informacje związane z oceną choroby refluksowej przełyku. Pomiar impedancji rejestruje epizody refluksu, zaś ustalenie poziomu pH określa jego charakter. Jednoczesne zastosowanie obu technik wykrywa refluks kwaśny i niekwaśny oraz określa ich korelację z dolegliwościami pacjenta. Tego rodzaju procedura diagnostyczna przeprowadzana jest zwłaszcza w przypadkach podejrzenia choroby refluksowej o charakterze pozaprzełykowym. Wskazaniami do wykonania badania są m.in.

• rozpoznanie choroby refluksowej
• ustalenie przyczyny takich dolegliwości jak niewyjaśniony ból w klatce piersiowej (po wykluczeniu pochodzenia sercowego bólu), przewlekły kaszel i chrypka, przewlekłe zapalenie krtani i ból gardła
• ocena braku skuteczności leczenia choroby refluksowej z objawami typowymi: zgaga, odbijanie, regurgitacje
• przed planowanym leczeniem operacyjnym choroby refluksowej

Przeprowadzenie 24-godzinnej pH-metrii z impedancją jest procedurą nie wymagającą specjalistycznych przygotowań, oprócz bycia na czczo sześć godzin przez rozpoczęciem badania. W niektórych przypadkach zalecane jest odstawienie dwa do siedmiu dni wcześniej stosowanych leków, zwłaszcza inhibitorów pompy protonowej, leków prokinetycznych i środków wpływających na wydzielanie soków żołądkowych. Procedura badania polega na wprowadzeniu przez nos (po miejscowym znieczuleniu) sondy do odczytu pH i impedancji, połączonej z zewnętrznym urządzeniem rejestrującym – końcówka sondy zatrzymuje się w końcowym odcinku przełyku, ok. 5 cm powyżej jego dolnego zwieracza. Po założeniu sondy pacjent udaje się do domu, wykonuje codzienne czynności i spożywa normalnie posiłki. Zaleca się nie unikać tych czynności i posiłków po których pojawiają lub nasilają się dolegliwości. W trakcie badania, w otrzymanym dzienniczku oraz w urządzeniu rejestrującym należy zapisywać czas początku i końca posiłków, przebywania w pozycji leżącej oraz występujące dolegliwości. Po 24 godzinach pacjent zgłasza się ponownie w celu odłączenia urządzenia. Zapisane dane zostają odczytane, następnie zinterpretowane i opisane.

Elastografia jest rewolucyjnym narzędziem w diagnostyce marskości i włóknienia, znajduje zastosowanie we wszystkich przewlekłych chorobach wątroby, wyniki są dokładne w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu B, przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C, autoimmunologicznym zapaleniu wątroby, stłuszczeniowej chorobie wątroby, uszkodzeniu alkoholowym, chorobach dróg żółciowych hemochromatozie.

Wskazania do wykonania elastografii wątroby: wstępna ocena w trakcie diagnostyki choroby wątroby kontrola progresji w porównaniu do wyjściowej biopsji wątroby, kontrola postępu lub cofania się włóknienia po leczeniu, ocena włóknienia wątroby u pacjentów, z przeciwwskazaniami do biopsji

Metoda ta zastępuje niejednokrotnie tradycyjną biopsję, dlatego bywa nazywana: nieinwazyjną biopsją. Dzięki temu bez konieczności pobierania fragmentu miąższu narządu możliwa jest ocena stopnia jego uszkodzenia. Choć elastografia wątroby nie zastępuje wciąż tradycyjnej biopsji, to coraz częściej stanowi dla niej alternatywę. W przypadku tradycyjnego badania pobierany jest wyłącznie fragment wątroby. Tymczasem zmiany bywają niejednorodne, przez co wynik badania histopatologicznego na podstawie takiej próbki może być niewiarygodny. W trakcie badania elastograficznego wykonujemy także ocene atenuacji miaższu watroby co pozwala na ilosciowa, powtarzalna i wiarygodna ocenę stopnia stłuszczenia wątroby

Badania USG to łatwo dostępny, bezpieczny dla pacjenta, niebolesny i nieinwazyjny sposób diagnostyki wielu chorób. Może być ono powtarzane wielokrotnie i nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonywania. Wynik badania jest dostępny i przekazywany pacjentowi od razu po jego zakończeniu.

W Przychodni gastrenterologicznej proponujemy Państwu badania USG jamy brzusznej, tarczycy, oraz badania met Dopplera żył i tętnic kończyn, tętnic szyjnych i kręgowych oraz naczyń trzewnych.

Badania wykonujemy nowoczesnym aparatem Arietta 65.

Wszystkie wykonywane badania są przechowywane w formie cyfrowej, co pozwala na szybkie odszukanie i porównanie wcześniej wykonywanych badań- zarówno ich opisów jak również wykonanej dokumentacji zdjęciowej.

Istnieje także możliwość nagrania badania na nośniku cyfrowym (płyta DVD, pamięć przenośna flash).

USG jamy brzusznej

Jest to podstawowe badanie obrazowe w diagnostyce wielu chorób oraz dolegliwości dotyczących narządów jamy brzusznej, między innymi wątroby (stłuszczenie wątroby, naczyniaki, torbiele, nowotwory), pęcherzyka żółciowego (kamica żółciowa), trzustki (zmiany zapalne, torbiele, nowotwory), nerek (kamica nerkowa, torbiele, naczyniaki, nowotwory), pęcherza moczowego (kamica, nowotwory), gruczołu krokowego (zapalenie, rozrost, nowotwory). Jest badaniem pomocnym w diagnostyce dolegliwości bólowych jamy brzusznej, wzdęć, nawracających zaparć oraz biegunek, ostrych napadów bólu w okolicy wątroby i pęcherzyka żółciowego (pod żebrami po stronie prawej) oraz dolegliwości bólowych okolicy nerek, nawracających infekcji układu moczowego i krwiomoczu.

USG Doppler żył kończyn dolnych

Badanie obrazujące układ żylny kończyn dolnych, szczególnie przydatne w chorobach takich jak żylaki, zakrzepica żył powierzchownych i głębokich, niewydolność żylna oraz w dolegliwościach bólowych nóg, obrzękach i zaczerwienieniach podudzi i kostek, kurczach łydek oraz w zaburzeniach krążenia żylnego. Podwyższone ryzyko żylnych zmian zakrzepowych występuje między innymi u kobiet stosujących doustną antykoncepcje hormonalną, jednocześnie palących papierosy. Ryzyko to znacznie wzrasta powyżej 35 roku życia.

USG Doppler tetnic kończyn dolnych

Badanie obrazujące układ tętniczy kończyn dolnych, szczególnie przydatne w diagnostyce miażdżycy kończyn dolnych, oraz dolegliwościach bólowych nóg, występujących głównie po przejściu dosyć krótkiego dystansu. Szczególnie narażone na występowanie tego schorzenia są osoby palące papierosy, chorujacy na cukrzycę i pacjenci z wysokim poziomem cholesterolu.

USG tarczycy

Badanie obrazujące większość chorób tarczycy, takich jak wole obojętne, torbiele, guzki tarczycy, nowotwory, choroba Hashimoto. Badanie pomocne między innymi przy widocznym powiększeniu tarczycy oraz wyczuwalnych guzkach tarczycy.

USG Doppler tętnic szyjnych i kręgowych – domózgowych (dogłowowych)

Badanie obrazujące układ tętnic domózgowych, jest szczególnie przydatne w diagnostyce zaburzeń neurologicznych i laryngologicznych oraz dolegliwości takich jak zawroty głowy, zaburzenia równowagi, nagłe utraty przytomności, szumy uszne oraz bóle głowy.

SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth) czyli zespół przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim - to pojawienie się i rozrost w jelicie cienkim bakterii, które normalnie bytują w jelicie grubym. Zdarzają się również przypadki przerostu gatunków, które zazwyczaj występują w jelicie cienkim w bardzo niewielkiej ilości. Wodorowy test oddechowy z glukozą jest ważnym, prostym i bezpiecznym badaniem stosowanym w diagnostyce SIBO. Badanie polega na pomiarze poziomu wodoru w wydychanym przez pacjenta powietrzu po wypiciu roztworu glukozy. Pomiaru dokonujemy przed zażyciem glukozy, a następnie w 15,30,45 i 60 i 120 minucie po jej przyjęciu.

Przeciwwskazania do testu zawartości wodoru w wydychanym powietrzu:

• Przeciwwskazania bezwzględne:
  • Zdiagnozowana lub podejrzewana wrodzona nietolerancja fruktozy (przeciwwskazanie dla wodorowego testu oddechowego z fruktozą i surbitolem)
  • Zdiagnozowana lub podejrzewana (poposiłkowa) hipoglikemia
• Przeciwwskazania względne:
  • Kolonoskopia (w okresie 4 tygodni przed badaniem)
  • Fluoroskopia jelita cienkiego (w okresie 4 tygodni przed badaniem)
  • Ileostomia (z wyjątkiem diagnostyki przerostu bakteryjnego jelita cenkiego - SIBO)